Stompwijk weet weer wat winnen is

Afgelopen zaterdag speelden wij alweer onze tweede wedstrijd na de winterstop. Vorige week is de competitie hervat, met een weinig inspirerende 1-7 nederlaag tegen Aarlanderveen. Het enige lichtpuntje van die wedstrijd is de eerste competitiegoal van Bart van Santen. Hij stelde in de bespreking de vraag wie er in godsnaam in staat zou zijn een eventuele corner in te koppen en voegde dus zelf maar de daad bij het woord. Verder was Aarlanderveen overduidelijk een maat te groot.
Heel anders was het vooruitzicht voor deze match. Tegenstander was SCW, een ploeg die 9 punten bij elkaar had weten te sprokkelen. Het drievoudige van wat Stompwijk daar tegenover kon zetten. Om maar een paar clichés van kast te halen, dit was een zespuntenwedstrijd, het was de dood of de gladiolen, en Lars van Santen spendeerde het grootste gedeelte van de voorbereiding wederom aan eten.
Aangekomen op het voor ons onbekende vijandelijke terrein, bleek dat de slag beslecht zou moeten worden op een natuurgrasveld van bedenkelijke kwaliteit. Tel daar de kwaliteiten van de beide ploegen bij op en de kans op aantrekkelijk voetbal was gering. Toch was er volgens de vlot babbelende scheidsrechter geen sprake van een saaie wedstrijd. Hij stelde na afloop dat hij ontzettend had genoten van naar zijn bevinding een ‘echte Engelse wedstrijd’.
Het was inderdaad een degradatiekraker pur sang. Stompwijk kwam iets beter uit de startblokken dan SCW. Het stichtte gevaar via de opkomende backs (Bart speelde een prima wedstrijd en aan de linkerkant deed Daniel het op hem voor hem ongebruikelijke positie meer dan uitstekend). Maar vooral waren de Stompwijkers dreigend door de voorwaartsen. Lorenzo en Joeri werkten keihard en toonde zich met enerzijds balvastheid en anderzijds pure snelheid een plaag voor de defensie.
Uiteindelijk kwam de uitploeg dan ook dik verdiend op voorsprong. Joeri werd aangespeeld, hield de bal vast en die belandde uiteindelijk voor de voeten van Rick de Haan die overtuigend afdrukte in de rechterhoek. Hierna kregen de Stompwijkers nog enkele goede mogelijkheden om de score uit te breiden maar hier werd niet goed mee omgesprongen (al hielp de staat van het veld ook niet bepaald mee). Aan de andere kant waren er ook kansen. Jesper toonde zich echter onpasseerbaar en had onder meer een belachelijke redding op de doellijn uit ogenschijnlijk verslagen positie.
Even katachtig was de salto van Bart van Santen. Even was er bezorgdheid over een eventuele blessure maar Bart is wel gewend ergens bovenop te duiken en kon de wedstrijd gelukkig verder spelen. Ook Lars van Santen kreeg er zin in, geinspireerd door de acrobatiek van zijn medespelers produceerde hij een uiterst functionele rabona (bal achter het standbeen wegtrappen) en dat kon rekenen op veel applaus van zijn teamgenoten.
In de rust heerste er een combinatie van optimisme en behoedzaamheid. Het was bepaald niet de eerste keer dat we dit seizoen op voorsprong kwamen dus de weg was nog lang.
Het team heeft er alles aan gedaan om een goede afloop af te dwingen. Vooral de middenvelders hebben kilometers afgelegd en duel op duel gespeeld. Zeer knap van deze jonge gasten (en Pim).
Na een uur kwamen Kite en Nick in de ploeg. De fantastisch spelende Joeri zakte een linie naar achter en in die formatie gingen we op zoek naar de 0-2. Die liet niet lang op zich wachten. Kite hield met één actie drie man bezig, behield het overzicht en stelde Nick in staat eenvoudig binnen te werken. Vlak daarna was hij het slachtoffer van een overtreding in het strafschopgebied. Normaal gesproken is dit een cadeautje voor Nick, maar tot zijn eigen verbazing belandde de bal op de buitenkant van de paal.
Zoals verwacht schakelde de tegenstander in de absolute slotfase over op opportunistisch voetbal. In de negentigste minuut slaagde ze erin een bres te slaan in onze verdediging en zo moesten wij ons opmaken voor een nagelbijtend spannende slotfase. De scheidsrechter genoot blijkbaar zo van de wedstrijd dat hij er maar geen einde aan wilde laten komen. Tot ieders opluchting floot hij echter toch af en zo was de tweede overwinning van de Stompwijkers eindelijk een feit.
Een bijzondere gewaarwording om weer eens te winnen. En een mooi opzetje voor de wedstrijd van volgende week. Dan ontvangen wij Van Nispen op ons eigen sportpark. Een overwinning tegen de hekkensluiter zou, als het meezit, ervoor kunnen zorgen dat wij qua puntenaantal boven de degradatiestreep kunnen komen. Komt dat zien!